Rozdział 16 "You've made mistakes And that's OK 'cause we all have But if I forgive yours Will you forgive mine...?"

*Z perspektywy Harrego*

Obudziłem się z ogromnym bólem głowy. Spojrzałem na zegarek. Była czwarta. Westchnąłem i wtuliłem twarz we włosy Caroline śpiącej u mego boku. Zacząłem wdychać jej zapach. Czyżby zmieniła szampon? Przejechałem ręką po jej ciele. Nie miała na sobie ubrań. Co się wczoraj wydarzyło? Otworzyłem oczy i odsunąłem się trochę od dziewczyny.

- Kurwa – zakląłem i usiadłem.

Koło mnie nie leżała Caroline tylko jakaś obca dziewczyna. Miała długie czarne włosy i dość ciemną karnację. Nie powiem żeby nie była ładna, ale to nie była Caroline. Zerknąłem pod kołdrę. Ja też byłem nagi.

- Kurwa, kurwa, kurwa – po cichu wstałem i się ubrałem. – Cholera.

Wziąłem do ręki komórkę. Trzydzieści nieodebranych i dziesięć sms-ów. Zrobiło mi się niedobrze. Wybiegłem z jej mieszkania. Zbiegłem po schodach i wypadłem na ulicę. Gdzie ja jestem? Co ja do cholery zrobiłem? Pamiętam, że mieliśmy wyjść z chłopakami do klubu na męski wieczór. Strasznie się upiłem. Przyczepiła się do mnie jakaś dziewczyna i pojechałem z nią… Jak ona miała na imię? Znowu mnie zemdliło. Co mnie to obchodzi? Szedłem ulicą i wypatrywałem jakiejś taksówki. Jak ja mogłem to zrobić Caroline?!

- Ty idioto! – zacząłem się walić po głowie i szarpać za włosy.

Kopnąłem w jakąś latarnie i syknąłem z bólu. Co ja jej teraz powiem? ‘Hej Caroline. Pamiętasz jak mówiłem ci, że cię kocham i, że mi zależy? Wiesz jak się cieszyłem gdy ty też powiedziałaś, że mnie kochasz? I jeszcze ta kłódka i kluczyk, ale to nie ważne bo wiesz co? Przespałem się z jakąś dziewczyną i to w drugi dzień naszego chyba związku.’ W pewnej chwili zadzwonił mój telefon. Numer nieznany. Odebrałem.

- Halo?

- Obudziłam się, a ciebie nie było – powiedział damski głos.

- Kto mówi? – zakręciło mi się w głowie.

- Tu Gabriella – dziewczyna zachichotała. – Harry przestań nie byłeś aż tak pijany, a teraz wracaj tu do mnie. Mam na ciebie ochotę…

- Ale ja na ciebie nie! Nie dzwoń do mnie! – zacząłem się wydzierać.

- W nocy mówiłeś inaczej – powiedziała trochę smutnym głosem. – Wiem, że wrócisz. Wszyscy wracają.

- Ja taki nie jestem – wymamrotałem.

- Właśnie widziałam dzisiaj w nocy, że taki nie jesteś – znowu się zaśmiała.

Szybko się rozłączyłem. Kurwa. Jak w jakimś horrorze, które Caroline tak lubi oglądać. Zaraz zadzwoni do mnie i powie, że mam siedem dni życia. Może to i lepiej. Już więcej nikogo nie zdradzę.

Usiadłem na krawężniku i schowałem twarz w dłoniach. Co ja bym zrobił gdyby Caroline mnie zdradziła? Nie… Ona by mi tego nie zrobiła. Znamy się już miesiąc, a dopiero przedwczoraj się z nią całowałem. Zdrada z jej strony to byłoby pewnie trzymanie jakiegoś kolesia za rękę, a nie seks. Dobra załóżmy, że Caroline przespałaby się kiedyś w dalekiej przyszłości z jakimś przypadkowym chłopakiem. Czy bym jej wybaczył…? Tak. Tak bo ją kocham i mi na niej zależy…

- Właśnie pokazałeś jak ci na niej zależy Romeo – mruknąłem do siebie.

Ona mi nie wybaczy. Nie ma takiej opcji. Gdy jej to powiem pewnie od razu wyjedzie. Diana razem z nią, bo nie zostanie sama w gronie obcych ludzi. Wtedy Niall się na mnie wścieknie i nie będzie się do mnie odzywał. Lou weźmie moją stronę, bo wie jak działa na mnie alkohol, ale Zayn już nie będzie taki dobroduszny. Liam nie stanie po niczyjej stronie, ale powie coś w stylu ‘Mogłeś tyle nie pić. Wiesz co się z tobą wtedy dzieje.’ Pokłócimy się i nie będziemy mogli się pogodzić, a wtedy zespół się rozpadnie!

Od tego myślenia znowu zaczęła mnie boleć głowa, ale wiem już co zrobię. Nie powiem jej. Co Caroline nie wie to ją nie boli… Czy coś w ten deseń. Wszyscy na tym skorzystają. Zespół się nie rozpadnie, a ja dalej będę z Caroline. Może Niall kiedyś zejdzie się z Dianą i wszyscy będą szczęśliwi. Amen.

Dalej szedłem ulicą i rozglądałem się za jakąś taksówką. W końcu zauważyłem jedną zaparkowaną na przeciwległym chodniku. Szybko podbiegłem do samochodu i zapukałem w szybę. Facet, którego właśnie obudziłem miał bardzo niezadowoloną minę, ale otworzył samochód. Wsiadłem do środka i podałem adres. Po dwudziestu minutach byliśmy na miejscu. Zapłaciłem i wysiadłem z samochodu.

Zapukałem do drzwi. Po chwili otworzyła mi je Caroline. Miała zapuchnięte oczy. Widać było, że płakała. Zamrugała oczami.

- Harry? – spytała zachrypniętym głosem.

- Tak to ja – wyszeptałem i objąłem ramionami dziewczynę, ale ta mnie odepchnęła.

- Ty idioto! – zaczęła okładać moją klatkę piersiową pięściami. – Czy ty wiesz przez jakie ja piekło przechodziłam?!

Zaczęła płakać, a ja poczułem ukłucie w sercu.

- Myślałam, że coś ci się stało – załkała i spojrzała mi głęboko w oczy. – Dlaczego mnie nie przytulisz?!

Rzuciła mi się na szyję, a ja mocno ją objąłem.

- Caroline muszę ci coś powiedzieć – głośno przełknąłem ślinę.

- Tak? –podniosła głowę.

Nie… Nie mogę jej tego powiedzieć. Nie teraz.

- Kocham cię – pocałowałem ją.

Dziewczyna zachłannie oddawała mi pocałunki, ale w pewniej chwili się odsunęła. Zestresowałem się. Pachniałem damskimi perfumami?

- Harry nie obraź się, ale strasznie śmierdzi ci z buzi. Umyj zęby – powiedziała i wtuliła się we mnie. – Albo lepiej cały się umyj – skrzywiła się, a ja zacząłem się śmiać.

Usłyszałem głosy i już za chwilę byli przy nas chłopacy. Trochę się na mnie powydzierali, ale ulżyło im, że wróciłem. Liam patrzył na mnie podejrzliwie.

- Gdzie byłeś Harry? – spytał gdy reszta trochę się oddaliła.

- Nigdzie – odpowiedziałem trochę zestresowany.

- Harry idziesz? – Caroline przyjrzała nam się badawczo.

- Jasne – podszedłem do niej i objąłem ją ramieniem.

Ilość komentarzy mnie poraża. Oby tak dalej… -.-