Rozdział 36 "Thank you Lord for makin' him for me"

Blondyn zmierzył nas wzrokiem. Nawet z tej odległości widziałam jego minę. Nie wyrażała kompletnie nic. Powiedział coś do Billa, ale ten pokręcił głową i popchał go w naszą stronę. Jerome poprawił włosy, odwrócił się do ojca, coś krzyknął i ruszył do nas. Tak, Jerome był synem Billa, ale kompletnie go nie przypominał. Pewnie wdał się w matkę. Musiała być piękna, ale zmarła. Kiedyś mi o tym opowiadał. Mówił też, że widzi, że sprawia ojcu ból. Za bardzo mu Ją przypomina.

- Hej Jerome – powiedziałam cicho i pomachałam ręką.

Chłopak uśmiechnął się. Nie był to jednak miły uśmiech. Nigdy nie widziałam, żeby Jerome się uśmiechał z radością. Było w nim coś takiego, że mu na to nie pozwalało. Teraz pokazał swój uśmiech politowania, chyba najlepszy na jaki go było stać. Kiedyś się z nim przyjaźniłam, ale zawsze się go trochę bałam. Miał w sobie coś przerażającego i to przyciągało do niego dziewczyny. Jedna z nich czekała pewnie teraz w jego pokoju, nie wiedząc dlaczego ją zostawił gdy tylko usłyszał krzyk ojca. To było widać. Poza tym zauważyłam jak ukradkiem zapinał rozporek.

- Nie widzieliśmy się taki długi czas, a ty mi machasz ręką? – zapytał z ironią.

- Ej, spokojnie – powiedział Harry i podał rękę blondynowi. – Jestem Harry. Chłopak Caroline.

- Jasne – powiedział kpiąco i uścisnął rękę Styles’a. – To jak z tym przywitaniem? Co Caroline?

Popatrzyłam na Harrego, a ten wzruszył nieznacznie ramionami. Jerome mruknął coś o tym, że nie muszę się pytać swojego chłopaka o pozwolenie, ale ja to zignorowałam i przytuliłam się do niego. Już wiem dlaczego był taki wredny. Czuć było od niego alkohol. I jeszcze przerwaliśmy mu pewnie jakąś orgię seksualną. Harry też by się wkurzył… Odsunęłam się od blondyna.

- Wiesz Jerome… Nie musisz nam nic przygotowywać. Sami sobie poradzimy.

- Ojciec kazał mi was obsłużyć – westchnął. – Tam jest wolny stolik. Zaraz wam coś przyniosę.

- Ile zapłacić? – zapytał Harry.

- Na koszt firmy… - Jerome popatrzył się na niego zdziwiony i odszedł.

- Dziwny jest ten koleś – powiedział do mnie Harry gdy szliśmy do stolika.

- Nieważne – usiadłam na skórzanym fotelu.

Harry zrobił to samo, na takim samym wielkim czerwonym fotelu po drugiej stronie stołu. Wystój tego baru był dość dziwny. Każda para krzeseł była inna. Tu fotele, tam ławeczki, gdzie indziej krzesełka i taborety. Do koloru do wyboru.

Po chwili podszedł do nas Jerome i postawił przed nami dwa wypełnione wódką kieliszki. Popatrzyłam na niego pytającym wzrokiem.

- Nie serwujemy tu herbatki – warknął, a Harry już miał wstawać, ale powstrzymałam go gestem ręki.

- Dzięki. Możesz iść.

- Macie tu całą butelkę, nie chce mi się cały czas do was chodzić – powiedział i odwrócił się na pięcie. – O! I jeszcze to – sypnął w nas płatkami róż. – Szczęścia.

Popatrzyliśmy na niego z Harrym jak na idiotę.

- Co za palant – powiedział Harry po czym opróżnił zawartość swojego kieliszka. – Jak znalazłaś to miejsce? – zapytał.

- Długa historia – odpowiedziałam.

- Nie pijesz? – zapytał Harry.

- Obydwoje wiemy jak to się skończy – zaśmiałam się.

- Jeden kieliszek jeszcze nikomu nie zaszkodził – Harry poprawił swoje włosy. – Chodź tutaj.

Harry przesunął się lekko na swoim fotelu. Uśmiechnęłam się nieśmiało, a on zrobił taki ruch głową jakby mnie wołał. Wstałam ze swojego miejsca i powoli do niego podeszłam. Stanęłam przed jego fotelem. Harry złapał mnie z talii i przyciągnął do siebie. Kolanem lekko naparłam mu na krocze, ale szybko przesunęłam nogę. Chłopak mruknął i odgarnął mi włosy z twarzy. Wziął kieliszek i wsadził mi go do ręki.

- Ale…

- Spróbuj – nakazał Harry i uśmiechnął się zachęcająco.

Wlałam sobie zawartość kieliszka do gardła i zanim zdążyłam się skrzywić Harry mnie pocałował. Na początku się zdziwiłam, aż tak, że otworzyłam usta co Harry odebrał jako zachętę do dalszego całowania. Odsunęłam się troszkę od niego, ale ten przytrzymał lekko moją głowę i przyciągnął z powrotem od siebie.  Po chwili jednak przestał mnie całować i nalał nam do kieliszków nową porcję wódki. Wypiliśmy zawartości swoich kieliszków niemal jednocześnie. Ja się trochę ociągałam. Harry tak jak poprzednio zaczął mnie całować, ale tym razem sam wepchał mi język w usta. Jeszcze nigdy się tak nie całowaliśmy. Nie chodzi mi o to, że z języczkiem, tylko o sposób. Nie było to typowo grzeczne, zważając na to, że czułam podniecenie chłopaka, ponieważ ręka niechcący zjechała mi na jego krocze, ale nie zabierałam jej. Podobało mi się to. I to chyba najbardziej mnie przerażało. Czułam w brzuchu motylki. Oderwaliśmy się od siebie. Głośno westchnęłam i zjechałam niżej tak że prawie leżałam na jego kolanach. Harry zaśmiał się. I zaczął gładzić mnie po biodrze. To było przyjemnie. Czułam ciarki przechodzące moje ciało. Nagle ktoś mnie zwołał. Leniwie odwróciłam głowę i zobaczyłam uśmiechniętego Billa wnoszącego statyw z mikrofonem i Roberta podłączającego kable do głośnika, czy jak to oni woleli nazywać pieca.

- Chodź tutaj – pomachał do mnie.

 Podniosłam się z Harrego i podeszłam do Billa. Wsadził mi mikrofon do ręki.

- Zorganizowałem ci romantyczny wieczór z twoim kochasiem – powiedział, a ja prychnęłam. – Więc zapłatą będzie to, że nam zaśpiewasz.

Wybuchłam śmiechem, ale się zgodziłam. Podszedł do mnie Harry i posadził mnie na blacie baru. Sam po chwili oparł się o ścianę z uśmiechem na ustach.

Cała sala ucichła.

Shine on me sunshine
Walk with me world, it's a skippidy doo da day
I'm the happiest girl in the whole U.S.A.

Good morning, mornin', hello sunshine
Wake up, sleepy head
Why'd you move that bojangle clock
So far away from the bed?

Just one more minute that's why we moved it
One more hug or two
Do you love wakin' up next to me
As much as I love wakin' up next to you?

You make the coffee, I'll make the bed
I'll fix your lunch, and you'll fix mine!
Now tell me the truth do these old shoes look funny?
Honey, it's almost nine

Now you be careful, got to go
"I love you, have a beautiful day!"
And kiss the happiest girl in the whole U.S.A.

Skippidy doo da thank you Lord for makin' him for me
And thank you for letting life turn out the way
That I always thought it could be

There once was a time, that I could not imagine
How it would feel to say
I'm the happiest girl in the whole U.S.A.

Now shine on me sunshine
Walk with me world, it's a skippidy doo da day
I'm the happiest girl in the whole U.S.A.

Shine on me sunshine
Walk with me world, it's a skippidy doo da day
I'm the happiest girl in the whole U.S.A.

Shine on me sunshine
Walk with me world, it's a skippidy doo da day
I'm the happiest girl in the whole U.S.A.

Wszyscy włącznie ze mną się roześmiali. Zeskoczyłam z baru i podbiegłam do Harrego. Uwiesiłam się mu na szyi i zaczęłam się śmiać. Chłopak jedną ręką objął mnie w pasie, a drugą dał pstryczka w nos. Potem wróciliśmy na swój fotel i znowu wypiliśmy po kieliszku, i jeszcze jednym, i jeszcze paru. Po każdym się całowaliśmy. To było miłe, ale zauważyłam, że rozwiązał mi się trampek. Usiadłam na fotelu pomiędzy rozłożonymi nogami Harrego i schyliłam się by go zawiązać. Nie szło mi jednak za dobrze. W pomieszczeniu było za ciemno, a wiązanie sznurówek to bardzo skomplikowana sprawa. Stwierdziłam, że zrobię to później, więc wyprostowałam się i oparłam plecami o tors chłopaka.

Harry znowu zaczął gładzić moje nogi. Zamknęłam oczy. Miłe uczucie rozlało się po moim ciele, a motylki zaczęły trzepotać jeszcze szybciej, gdy chłopak zaczął masować wewnętrzną stronę moich ud. Byliśmy w ciemnym koncie i nikt nas nie widział. Poza tym fotel Harrego był odwrócony tyłem do ludzi. Chłopak odpiął guzik moich szortów.