Rozdział 32 "And you know the things you wanna know you're smiling"

Diana skończyła jeść, ja już dawno wypiłam swoją wodę. Lekko mnie zemdliło.

- Wszystko dobrze? – zapytała lekko zaniepokojona Diana.

- Nie… Znaczy tak. Wszystko dobrze. Ale nie wiem ile ten pokaz będzie trwał… Nie wiem czy będzie ci chciało się czekać, a poza tym nie wiem czy będzie mogła tam czekać – powiedziałam.

- Nie no, spoko – przyjaciółka uśmiechnęłam się. – Nie chciałabym oglądać was wszystkich pięknych i w ogóle. Jeszcze popadnę w depresję.

Zaczęłam się śmiać i dałam przyjaciółce klucze od mieszkania. Sama udałam się na pokaz Sama (hehe). Weszłam bez pukania, bo widocznie nikt nie fatygował się zamknąć drzwi. Ciekawe czy ja swoje zamknęłam…? A jak teraz w moim domu siedzi morderca i czai się na Dianę?... Nie. Wariuję. Na pewno je zamknęłam.

Cały dzień spędzony na pracy nie jest zły. Jeśli się tą prace kocha. Ja kocham to co robię. Harry też kocha to co robi. I kocha mnie. Dobraliśmy się prawie idealnie. Jedynym zgrzytem jaki się pojawił to to, że nasza praca nie pozwoliła nam spędzić tego dnia razem. Następnego też… I jeszcze następnego. Będę musiała się nauczyć żyć bez Harrego, ale tylko teraz. Przyjdzie taki czas kiedy już nigdy nie będziemy się rozstawać, będziemy zawsze ze sobą i będziemy szczęśliwi razem. Teraz musieliśmy udawać szczęśliwych osobno. Znaczy… Ja musiałam trochę naciągać swoje uczucia na wyższy level i… Miałam nadzieję, że Harry też. Nie to, że nie chciałam, żeby źle się bawił. Powinien mieć zabawę, ale… Tak beze mnie? Westchnęłam i przyjrzałam się swojemu odbiciu. Miałam kręcone włosy z przedziałkiem na boku. Byłam ubrana w jasnoróżowy komplet. Później miałam przebrać się w czerwoną sukienkę, a na końcu szła różowa. Otwierałam i kończyłam pokaz. W czerwonej sukience szłam gdzieś w środku.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Wyszłam z pokazu wprost do czekającej na mnie taksówki. Byłam w pełnym makijażu i dalej w kręconych włosach. Podałam adres i co chwila pośpieszałam kierowcę. Chciałam już zadzwonić, albo napisać do Harrego, ale zostawiłam telefon w domu. Jak zwykle musiałam o czymś zapomnieć. Byłam strasznie zmęczona. W końcu trochę to wszystko trwało… Chęć zobaczenia Harrego była jednak silniejsza. Nie wiedziałam nawet czy jeszcze nie jest w samolocie, czy wylądował, czy wylądował bezpiecznie… Zemdliło mnie. Odetchnęłam głęboko parę razy i znowu zaczęłam ponaglać kierowcę. Widziałam, że jest bliski wyrzucenia mnie z taksówki i pożegnania mnie tekstem w stylu: ‘Jak umiesz szybciej to możemy się ścigać. Ty biegnij, ja jadę. Ciekawe kto będzie pierwszy?’. Musiałam jednak się czymś zająć. Za dużo oglądania ‘Katastrof w przestworzach’. Dobrze, że w końcu poznałam Harrego. Inaczej do dzisiaj byłabym bezrandkowym dziwolągiem, nieszczęśliwą, nieidealną dziewczyną. Oczywiście w środku. Przecież ja zawsze jestem uśmiechnięta, gdzieś zawsze kręci się jakiś adorator, którego mam dość po pierwszym dniu… Zawsze gdzieś czeka ktoś… Na mnie w tym momencie może na skype czekał Harry.

W końcu samochód się zatrzymał. Rzuciłam na fotel banknot, który przez całą podróż kurczowo ściskałam. Wybiegłam z taksówki i nawet nie wiem jak mogłam tak szybko znaleźć się pod drzwiami od mojego mieszkania. Gdy spostrzegłam, że już otwieram drzwi zaśmiałam się. Czy ta miłość przerodziła się w obsesję? Nie… Dalej jestem normalną dziewczyną. Zamknęłam za sobą drzwi i ku mojemu zdziwieniu zobaczyłam Dianę z laptopem na kolanach. Szybko ściągnęłam buty i podbiegłam do niej.

- Co robisz? – spytałam niemal podskakując w miejscu.

- Rozmawiam z Niallem – odpowiedziała wolno.

- Mogę pogadać z Harrym? – poczułam jak moje serce zaczyna szybciej bić. – Na moment…

- Jasne… Niall zawołasz Harrego? – moja przyjaciółka przesunęła się robiąc mi miejsce do siedzenia na kanapie.

- Ale… On śpi – Niall miał zmęczony głos i wyglądał jak żywy trup. Jak uroczy żywy trup. – Mam go obudzić?

- Nie! – krzyknęłam. – Niech śpi. Pewnie jest zmęczony. Szkoda – poczułam jak łzy napływają mi do oczu.

- Żartowałem! – nagle na ekranie pojawił się Harry i Zayn.

Zaczęli się śmiać, a ja za bardzo nie wiedziałam o co chodzi, więc też się uśmiechnęłam.

- Harry – pisnęłam w końcu.

Chłopak uśmiechnął się i zabrał Niallowi laptopa.

- Ale… Diana i Niall mogą rozmawiać na tym, a my…

- Nie ma drugiego – powiedział Zayn. – Jak i trzeciego i czwartego.

- Dlaczego? – zapytałam, a Diana wstała i poszła do kuchni.

- Ehm… - Harry zmierzwił swoje loczki.

- Ktoś – Zayn spojrzał na Harrego – je unicestwił.

- To było niechcący! – loczek walnął Malika w ramię i zaczęli się szturchać.

Wolałam nie wnikać co Harry narobił. Byłam już kompletnie rozbudzona i chciałam pogadać z moim chłopakiem, a on bił się z Malikiem.

- Jak było na pokazie? – Zayn zmienił temat i zatrzymał rękę Harrego, która była niebezpiecznie blisko jego fryzury.

- Yhm… Dobrze – odpowiedziałam, ale nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że mój głos brzmi jakoś sztucznie. Byłam zmęczona.

- Na pewno? – mulat przekrzywił lekko głowę i zmrużył oczy, jakby chciał mi się lepiej przyjrzeć.

- A co ty sobie myślisz? – zapytał zbulwersowany Harry. – Nie widzisz jak ślicznie wygląda? Jest pewnie zmęczona tym chodzeniem – na słowa Stylesa lekko zmarszczyłam brwi. – Jesteś idealna Caroline…

- Wiem – zaśmiałam się, ale dalej brzmiało to dziwnie.

Chyba byłam zmęczona, albo… wkurzona. Może to i to?

Harry uśmiechnął się słodko i nagle cała złość znikła. Zayn wstał. Widocznie nie chciał nam przeszkadzać.

- Ślicznie wyglądasz – powiedział Harry. – Już za tobą tęsknie.

- Też za tobą tęsknie – przyłożyłam rękę do ekranu i ziewnęłam.

Chciałam go dotknąć. Czułam, że nie wytrzymam bez niego długo. Bałam się, że w pewnym momencie zapomni o mnie. Gdy będziemy w drodze po prostu o mnie zapomni.

Harry zaczął mi opowiadać jak minęła mu podróż. Z uśmiechem słuchałam co ma mi do powiedzenia. Nie mogłam cały czas myśleć o złych rzeczach. Powinnam się cieszyć chwilą. Nagle mnie olśniło. Uśmiechnęłam się.

- Co? – zapytał Harry.

- Nic, nic. Mówi dalej – mój uśmiech stawał się coraz szerszy.

Harry pokręcił głową i wrócił do tematu.

Miałam plan. Nie wcielę go w życie teraz, ale… Wkrótce.

Rozdział... -.- NIE! 

Muszę gdzieś wysłać tą Dianę bo mi w akcji przeszkadza xd

Co tam u was?