Rozdział 33 "So shine bright, tonight, you and I"

 ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Podobno chłopcy lubią spontaniczne dziewczyny. To było spontaniczne. Tydzień rozmawiania z Harryn na skype był wystarczająco bolesny. Cieszyłam się, że go widzę, ale bolało mnie to, że przez kamerkę. Starałam się dobrze bawić. Zwiedzałyśmy z Dianą Londyn, jeździłyśmy rowerami, spacerowałyśmy w nocy, a ja byłam jeszcze na dwóch sesjach. Mój plan byłby zrealizowany dużo później gdyby nie to, że Dian zgodziła się na ‘wycieczkę’ ze względu na moją sesję dla GUCCI.

Wszystko było już ustalone. Nie chciałam czekać na niespodziankę ani chwili dłużej. Paparazzi potrafią wywęszyć wszystko, a mnie zależało na trzymaniu tego w tajemnicy.

Samolotem szarpnęła i wylądowaliśmy. Odebrałyśmy bagaże i ruszyłyśmy do taksówki. Wszystko było już ustalone. Diana jechała do hotelu i odbierała nasz pokój. Miałyśmy akurat to szczęście, że nasz hotel i chłopaków były praktycznie obok siebie. Dalej musiałam jechać sama. Zadzwoniłam do Nialla.

- Wszystko gotowe? – zapytałam konspiracyjnym szeptem.

- Tak – odpowiedział. – Tak jak myśleliśmy zasnął, a teraz raczej… Hm… Nigdzie się nie ruszy – Horan zaśmiał się po ciuchu. – Superman czeka w samochodzie, Laluś i Brus Lee są gotowi do przeniesienia Mary. Będziesz za dziesięć minut?

- Hm… - staliśmy na światłach. – Może troszkę dłużej. Nic nie zobaczy…?

- Ani nie powie – Niall zaczynał mnie troszkę przerażać, ale w brzuchu czułam motylki na samą myśl o tym co teraz robiłam. – Więc, Barbie będziemy w kontakcie.

- Kto wymyślał te przezwiska? – przewróciłam oczami. Ruszyliśmy. Z każdą chwilą byłam bliżej Harrego.

- Ja! Są świetne, nie? – czułam entuzjazm w jego ściszonym głosie.

- Jasne mały, irlandzki chłopczyku. A na ciebie jak mówią?

- Blondi – usłyszałam głos Zayna z oddali. – Zapytaj się jej kiedy będzie.

- Już jestem. Bez odbioru – rozłączyłam się i wyskoczyłam z taksówki, płacąc wcześniej za przewóz

Przeszłam na tyły budynku. Wszyscy byli wtajemniczeni oprócz Harrego. Zobaczyłam samochód, a w środku Louisa. Gdy mnie zobaczył uśmiechnął się szeroko i pomachał mi. Odmachałam mu i wśliznęłam się na tylne siedzenia czarnego vana. Nie zamykałam drzwi. W końcu jakoś będą go musieli wnieść.

Wychyliłam się, żeby przytulić się na powitanie z Louisem.

- Dobrze to wymyśliłaś – powiedział Tomlinson.

- Oglądam za dużo filmów, a … Niall widocznie też – w tej chwili blondyn wychylił się zza drzwi.

Na nosie miał założone okulary w stylu ‘Facetów w czerni’, a w ręce plastykowy pistolet. Podniosłam jedną brew i z trudem stłumiłam śmiech. Za nim Liam i Zayn nieśli Harrego. Chłopak widocznie dalej spał. Uśmiechnęłam się na widok tej czwórki. Chłopcy położyli Harrego na siedzeniach koło mnie. Przywitałam się z nimi szeptem, a oni zamknęli drzwi i ruszyliśmy.

W tej chwili Harry się obudził. Ręcę i nogi miał związane, usta zaklejone, a oczy zasłonięte bandanką. To się nazywa profesjonalizm. Zaczął się wiercić i uderzył głową w szybkę. Louis skrzywił się. Ja tak samo. Nie chciałam żeby zrobił sobie krzywdę. Położyłam mu rękę na policzku.

- Harry to ja – wyszeptałam mu do ucha, a on się uspokoił.

Wdrapałam mu się na kolana. Chłopak był widocznie zdezorientowany i spięty. Może to co wymyśliłam było głupie, ale… raz się żyję. Powoli zaczęłam odrywać taśmę z jego ust. Gdy już mógł normalnie mówić wypowiedział moje imię.

- Caroline – w tym samym momencie odwiązałam bandankę jaka przesłaniała mu widok. – Co… Jak… Ale…

Ja jednak nie miałam ochoty mu tego tłumaczyć więc tylko uśmiechnęłam się.

- Porwanie – wyjaśniłam ściszonym głosem i pocałowałam go.

Już tak dawno nie czułam jego ust. Jego zapachu. Już tak dawno go nie dotykałam.  Chłopak oddawał mi pocałunki, ale czułam, że dalej nie wie co się wokół niego dzieje. Uśmiechnęłam się i rozwiązałam mu ręce. Harry patrzył się na to wszystko zdziwiony, ale jednocześnie się uśmiechał. Gdy miał już wolne ręce objęłam go i schowałam twarz w zagłębieniu jego szyi. Harry również mnie objął i zanurzył twarz w moich włosach. Czułam jego ciepły oddech. I słyszałam przyśpieszone bicie jego serca. Oczy momentalnie mi się zaszkliły.

- Caroline – powiedział Harry, a ja odsunęłam się od niego. – Nie spodziewałem się tego – uśmiechnął się i pokręcił głową.

Rozchyliłam lekko usta i przekrzywiłam głowę. Nie podobała mu się niespodzianka?

- Ale to nie znaczy, że mi się nie podoba – Harry wziął w palce pasemko moich włosów.

- Jeszcze nie koniec niespodzianek – powiedział Louis, który dotąd siedział cicho.

- Louis!? – loczek dopiero teraz zauważył kolegę.

- Na czas akcji jestem supermanem – odpowiedział tajemniczo, a ja się zaśmiałam. Cieszyłam się, że się polubiliśmy. Chyba… Raczej Louis nic do mnie nie miał. Ja do niego na pewno.

- Gdzie teraz jedziemy? – zapytał Harry, a ja zsunęłam się z jego kolan na siedzenie.

- To jest tajemnica. Jesteś moim więźniem – uśmiechnęłam się. – Dalej masz związane nogi.

Harry wybuchł śmiechem i rozwiązał się. Schował sznurek którym był związany do kieszeni.

- Przyda nam się – powiedział napotykając mój pytający wzrok, a Lou wybuchł śmiechem.

Zarumieniłam się, a Harry widząc to uśmiechnął się z pobłażaniem i przyciągnął mnie do siebie. Pocałował mnie w czoło, a ja wtuliłam się w jego klatkę piersiową. Wsłuchałam się w rytm wybijany przez jego serce. Przygryzłam lekko dolną wargę by nie zacząć się uśmiechać jak jakaś wariatka. Przekręciłam lekko głowę, tak aby widzieć chłopaka. Popatrzył się na mnie tymi swoimi błyszczącymi, zielonymi oczami.

- Wysiadać dzieci – powiedział Louis zatrzymując się.

- Gdzie idziemy? – zapytał ciekawie Harry wyglądając przez okno.

- Hm… To porwanie, a ty jesteś moim więźniem więc nie ekscytuj się tak. Poza tym załóż to i to – dałam mu czapkę i okulary.

Nie chciałam żeby ktoś nas rozpoznał. Od czasu naszego poznania byłam już wystarczająco nielubiana przez niektóre fanki. Nic o tym nie mówiłam Harremu, nie chciałam go zamartwiać takimi głupotami. To miała być nasza chwila i nie wybaczyłabym sobie tego, gdyby zlecieli się reporterzy, albo fani. Wiem, że oni byli dla niego bardzo ważni, ale w tej chwili mieliśmy się liczyć tylko MY.

! HAHHAHAHAHHAHAHHAHAHAHHAHAHHAHAHAHHAHAHHAHAH
Jestem w świetnym nastroju. Kłócę się ze swoim niedoszłym chłopakiem. I mam taką bekę, że o matko .
hahahhahahhahahahhahahahhahahah
Jestem suką, ale i tak mnie kochacie prawda ? ♥

Jak myślicie gdzie Caroline porywa Harrego?

Co wam przyniósł Stylesołaj?